روزی فرا خواهد رسید که جسم من آنجا زیر ملحفه سفید پاکیزه ای که از چهار طرفش زیر تشک تخت بیمارستان رفته است، قرار می گیرد و آدم هایی که سخت مشغول زنده ها و مرده ها هستند از کنارم می گذرند.

آن لحظه فرا خواهد رسید که دکتر بگوید مغز من از کار افتاده است و به هزار علت دانسته و ندانسته زندگیم به پایان رسیده است.

در چنین روزی، تلاش نکنید به شکل مصنوعی و با استفاده از دستگاه، زندگیم را به من برگردانید و این را بستر مرگ من ندانید. بگذارید آن را بستر زندگی بنامم. بگذارید جسمم به دیگران کمک کند که به حیات خود ادامه دهند.

چشمهایم را به انسانی بدهید که هرگز طلوع آفتاب، چهره یک نوزاد و شکوه عشق را در چشم های یک زن ندیده است.

قلبم را به کسی هدیه بدهید که از قلب جز خاطره ی دردهایی پیاپی و آزار دهنده چیزی به یاد ندارد.

خونم را به نوجوانی بدهید که او را از تصادف ماشین بیرون کشیده اند و کمکش کنید تا زنده بماند تا نوه هایش را ببیند.

کلیه هایم را به کسی بدهید که زندگیش به ماشینی بستگی دارد که هر هفته خون او را تصفیه می کند.

استخوان هایم، عضلاتم، تک تک سلول هایم و اعصابم را بردارید و راهی پیدا کنید که آنها را به پاهای یک کودک فلج پیوند بزنید.

هر گوشه از مغز مرا بکاوید، سلول هایم را اگر لازم شد، بردارید و بگذارید به رشد خود ادامه دهند تا به کمک آنها پسرک لالی بتواند با صدای دو رگه فریاد بزند و دخترک ناشنوایی زمزمه باران را روی شیشه اتاقش بشنود.

آنچه را که از من باقی می ماند بسوزانید و خاکسترم را به دست باد بسپارید، تا گلها بشکفند.

اگر قرار است چیزی از وجود مرا دفن کنید بگذارید خطاهایم، ضعفهایم و تعصباتم نسبت به همنوعانم دفن شوند.

گناهانم را به شیطان و روحم را به خدا بسپارید و اگر گاهی دوست داشتید یادم کنید.

عمل خیری انجام دهید، یا به کسی که نیازمند شماست، کلام محبت آمیزی بگویید.

اگر آنچه را که گفتم برایم انجام دهید، همیشه زنده خواهم ماند ...

یک پژوهش در استرالیا نشان می‌دهد که زنان بیشتر عاشق مردان معمولی می‌شوند که حضور بیشتر در منزل دارند و اکثر وقت خود را به کار اختصاص نمی‌دهند.
یک پژوهش که در استرالیا صورت گرفته است حاکی از آن است که زنان مردان معمولی را بیشتر از مردان شاهزاده و میلیونر و قهرمانان ورزشی برای ازدواج می پسندند.
این پژوهش که بر روی تعداد زیادی از زنان استرالیایی انجام شد نشان می دهد که زنان استرالیایی از مردان معمولی به خاطر حضور بیشتر در منزل، احترام وقت قرارها و حضور به موقع در آنها بیشتر از مردان مهمی که اکثر وقت خود را به کار خود اختصاص می دهند تمایل دارند.
این پژوهش شامل مقایسه مردان معمولی با شاهزاده ها، میلیونرها و قهرمانان ورزشی می شد که نتایج آن اهمیت مردان معمولی برای زنان را نشان می داد.

پزشکان تاکید کردند که نوشیدن قهوه خطر سکته مغزی را به میزان قابل توجهی در زنان کاهش می‌دهد.
طبق نتایج یک بررسی جدید که در مجله «سکته» به چاپ رسیده است، خطر بروز سکته مغزی در زنانی که روزانه یک فنجان یا بیشتر قهوه می‌نوشند 25 درصد کاهش پیدا می‌کند.
این یافته حاصل تلاش سوزانا لارسون محقق سوئدی در انستیتو کارولینسکا در استکهلم است. در این بررسی ها بیش از 34 هزار زن سوئدی در گروه سنی 49 تا 83 سال که هیچ سابقه ابتلا به بیماری قلبی نداشتند تحت آزمایش و معاینه قرار گرفتند.

پس از 10 سال 1680 نفر از این زنان سکته مغزی را تجربه کردند. این مطالعات تایید کرد زنانی که در روز حداقل یک فنجان قهوه می‌نوشیدند 22 تا 25 درصد کمتر به سکته مغزی دچار شدند.
از سوی دیگر دکتر کلادیت بروکز سخنگوی انجمن سکته در امریکا در این باره متذکر شد: ما پیشتر نگران بودیم که قهوه موجب افزایش فشار خون و ضربان قلب شود اما این مطالعات بلند مدت نشان داد که این نوشیدنی‌ تا این اندازه خطرناک نیست.

تمایل انسان ها به برخورداری از وجه ای مناسب، قابل اعتماد و مطلوب در نزد دیگران از سبقه ای به قدمت تاریخ برخوردار است.

این موجودات اجتماعی، هماره خواهان داشتن ارتباطاتی هستند که طی آن از سوی دیگر هم نوعان خود مورد تمجید و تحسین قرار گیرند و از راه های گوناگونی جهت نیل به این مقصود بهره می جویند.

در این میان هستند اشخاصی که با گرفتن ایراد و انتقادهای بی مورد و بی جا، سعی بر ضعیف نشان دادن مخاطب خود دارند تا از این منظر برای خود کسب قدرت نمایند و موقعیت فردی و اجتماعی خود را قوت بخشند.

این پیامد اغلب و به صورتی چشمگیرتر در میان مردان جامعه مشاهده می شود و آن زمانی که این مردان منتقد دارای شخصیتی بدبین و شکاک نیز باشند، معضل حادتر شده و همسران و یا همکاران و حتی خانواده های آنان درگیر مشکلاتی می شوند که گاه لاینحل می ماند و به بروز اختلالات روانی در افراد منجر می شود.

علی جوادی؛ روان شناس در خصوص تأثیرات رفتاری این دست از مردان بر همسران و اطرافیان آنان در گفت و گو با آژانس خبری روز(دی نا) گفت: جای بسی تأسف است که مردان ایرادگیر تمام مشکلات و معضلات و رخدادهای ناگوار زندگی خود را به همسران، مادر و یا خواهر و حتی همکاران خود مرتبط می دانند و می توان گفت آنان همیشه و به صورتی دائمی مشغول تقسیم تقصیرات هستند تا از این راه خود را تبرئه نمایند و اجازه ندهند کسی نوک پیکان کم کاری و یا بی توجهی و بی مسئولیتی را در زندگی  به سوی آنان نشانه رود.

وی در ادامه تصریح کرد: مشکل از جایی آغاز می شود که این افراد نقاط قوت و رفتارهای مثبت اطرافیان خود و به ویژه همسرانشان را نمی بینند و یا در صورت مشاهده اهمیتی به آن ها نمی دهند، از این رو همسران این مردان دچار کمبود محبت و بذل توجه می شوند و در صورت تدوام این برخوردها و حرکات دچار مشکلات شخصیتی و رفتاری می شوند.

جوادی؛ یکی از بارزترین پیامدهای زندگی با مردان ایرادگیر و ریزبین را می توان ایجاد وسواس خفیف و یا گاهی شدید در زنان برشمرد و افزود: زنان؛ در طول زندگی با مردانی که دائماً از رفتارها و کارهای آنان ایراد می گیرند، قدرت تعقل و تمرکز کامل و جامع خود را از دست می دهند و در توالی زمان احساس می کنند هر کاری که انجام می دهند، مهم و یا کم اهمیت اشتباه و نادرست است و همین حالاست که شوهران آنان سر برسند و به بدگویی و نشان دادن رفتاری زننده و غیرانسانی در مواجه با کار آنان بپردازند.

روان شناس بالینی؛ در ادامه ی گفت و گو با گروه جامعه آژانس خبری روز(دی نا)؛ رفتارهای زنان در برخورد با چنین مردانی را گاهی بروز عکس العمل ها و واکنش های غیر طبیعی و شدیدالحن خواند و تأکید کرد: قهرها، نزاع و دعواهای طولانی مدت میان این زوج ها به ایجاد روابطی سرد و حتی جدایی منجر می شود، اما آن دسته از زنانی که به هر دلیلی در زندگی با این مردان می مانند و از سوی دیگر نمی توانند آنان را اصلاح کنند، سعی در اصلاح خود می نمایند به نحوی که دیگر جایی برای غرغرها و ایرادات بیجای مردان نماند، که این امر هرگز میسر نیست، زیرا هیچ فردی کامل و بی عیب نیست و از طرف دیگر این مردان به ایرادگیری به جا و درست نمی پردازند، بلکه دستمایه ی بهانه جویی های آنان، اتفاقات غیرواقعی و ساخته و پرداخته ی ذهن آن هاست.

علی جوادی؛ میزان بروز پدیده ی افسردگی های خفیف و یا حاد را در این زنان بسیار بالا و فزاینده نامید و گفت: زنانی که در رابطه با مردان ایرادگیر و بهانه جو هستند، به مرور زمان اعتماد به نفس و روحیه ی انسانی خود را از دست می دهند و از جایی که همواره از دست همسران خود عصبانی و خشمگین هستند و آن احساسات را به دلیل برخی ملاحظات بروز نمی دهند و یا کم تر ابراز می دارند، دچار افسردگی های مزمن می گردند و روابط آنان با گذشت زمان سیاه و سیاه تر شده تا به ورطه ی کامل نابودی کشیده می شود.

وی، وسواس را یکی از اصلی ترین پیامدهای زندگی با مردان بهانه جو و ایرادگیر برای زنان دانست و خاطرنشان کرد: این زنان دچار وسواس می شوند و تا پایان عمر، چنانچه به صورت خودآگاه درمان نشون، دیگر به هیچ عمل خود اطمینان نخواهند داشت و گاه شاهد خواهیم بود که خانه ی خود را در طول روز بارها نظافت می کنند و یا بچه ها را از شدت توجه و پاکیزگی کلافه می کنند و از ترس برخورد اشتباه با دیگران و سرزنش و نکوهش همسران خود، با اطرافیان قطع ارتباط می کنند و پیله ای قطور که مانع از پیشرفت و برخورداری آنان از زندگی سالم از لحاظ مادی، روانی و جسمی می گردد، به دور خود می کشند.

کارشناس روانشناسی بالینی، راهکار درمان خودخواسته و آگاهانه ی این اختلال را مستلزم کمک مردان و زنانی دانست که در این نوع رابطه ها قرار دارند و گفت: احساس رضایت اگر یک سویه باشد دیگر نمی تواند واقعی باشد و مردان باید بدانند نیمی از احساس شادی و رضایت کمک به ایجاد این احساس در شریک زندگی آنان است. مردان باید کاری کنند تا این احساس از زنان وسواسی دور شود که کسی را ندارند که به خاطر او بهبود یابند و یا پیشرفت نمایند.

در پایان، جوادی از مردان بهانه جو خواست تا با توجه و دقت در نکات مثبت بی شماری که زنان آنان دارا هستند دست از ذهن خوانی های اشتباه و نادرست خود بردارند و افزود: این گونه مردان باید درست زیستن را بیاموزند تا بتوانند با برخوردهای انسانی و صحیح، جایگاه واقعی زنان خود را ارج نهند و باور کنند زنان آنان به همان میزان که آنان انسان هستند، انسانند و باید از حقوق اولیه و طبیعی خود بهره مند گردند و هیچ شخصی این اجازه و حق را ندارد که حقوق مسلم فردی و اجتماعی را از آنان بگیرد و زنان را تبدل به موجودات ضعیف، حاشیه ای و بیمار سازد.

باور عموم بر این است که دخترها مردها و پسرهای پولدار را دوست دارند. بعضی‌ها ادعا می‌کنند که این مسئله ژنتیکی است—یعنی بیولوژی دلیل این است که زن‌ها به مادیات بیشتر از چیزهای دیگر اهمیت بدهند.

با نوشتن در مورد علاقه تان می توانید طی مدتی کوتاه وزن خود را پایین آورید.
محققان دانشگاه «واترلو»ی کانادا، در بررسی های جدید خود دریافتند زنانی که در مورد مهم ترین علایق و ارزش هایشان مثل افرادی که دوستشان دارند و یا موسیقی مورد علاقه شان می نویسند، می توانند طی چند ماه وزن خود را کاهش دهند.
یافته های این محققان نشان می دهد زنانی که تجربه چنین کاری را ندارند در مقایسه با افرادی که این تجربه را دارند، وزنشان بیشتر خواهد شد. محققان این دانشگاه اعلام کردند: زنان زمانی  که در شرایط پراسترس قرار می گیرند می توانند با نوشتن در مورد موضوعاتی که دوست دارند، وزن خود را کاهش دهند. دراین مطالعه، 45 زن که اضافه وزن داشتند مورد بررسی قرار گرفتند.
نیمی از این افراد روزانه 15 دقیقه در مورد علاقه شان نوشتند که پس از یک ماه و نیم دوباره وزن گیری شدند و وزنشان یک کیلو کم شده  بود اما افرادی که این کار را نکرده بودند، حدود یک کیلو وزنشان اضافه شده بود.

بحث داغ تاثیر یا عدم تاثیر تشعشعات تلفنهای همراه بر سلامت انسان با انتشار خبری جدید درباره قدرت نفوذ فوتون ریزموجها به داخل بدن انسان شدت بیشتری گرفته است.

مهر: لابراتوار ملی لس آلموس در انتشار اخبار بهت آور بسیار چیره دست است، این لابراتوار به تازگی درباره موضوع بحث برانگیز تاثیر تشعشعات تلفن همراه بر روی نسوج بدن اخبار جدیدی اعلام کرده است که بر اساس آن این تشعشعات می توانند به شیوه ای کاملا متفاوت که تا به حال مورد بررسی قرار نگرفته است بر روی نسوج بدن انسان تاثیرگذار باشد.

در حال حاضر دو نوع بحث بر سر موضوع تاثیر تلفنهای همراه بر سلامتی انسان وجود دارد: 1- سیگنالهای تلفن همراه بر روی سلامت و رفتار انسانها تاثیر منفی می گذارند 2- هیچ مدرکی برای اثبات تاثیر منفی تلفن همراه بر روی سلامت انسانها وجود ندارد.

اما در حال حاضر یکی از قدرتمند ترین بحث ها در مورد تلفنهای همراه این است که فوتون ریز امواج این تلفنها به اندازه ای قدرتمند نیستند تا بتوانند پیوندهای شیمیایی درون بدن انسان را بشکنند و در صورتی که قدرت چنین گسستی وجود نداشته باشد این فوتونها قادر به آسیب رساندن به نسوج زیستی بدن نیستند، بسیاری از پزشکان در حال حاضر بر اساس این فرضیه پرونده را مختومه می دانند.

اما "بیل بورنو" زیست شناس نظری در لابراتوار لس آلموس فکری متفاوت دارد. به گفته وی ایده رایجی که بر اساس آن ریزامواج از قدرت کافی برای آسیب رساندن به نسوج بدن انسان برخوردار نیستند، تنها در زمانی درست خواهد بود که تعداد فوتونهای این امواج در فضایی برابر یک "طول موج مکعب" کمتر از یک باشد. زمانی که تراکم این فوتونها بیشتر از این حد باشد آنها می توانند به راحتی در نسوج بدن نفوذ کرده و اختلال به وجود آورند، به بیانی دیگر این تاثیر موبایلی می تواند با نسوج بدن انسان با قدرتی بیشتر از آنچه تصور می شد ترکیب شده و تعامل ایجاد کند.

برونو برای مثال به انبرکهای نوری اشاره کرده است، این انبرکها برای تغییر ساختار اجرام کوچکی از قبیل سلولها مورد استفاده قرار می گیرند و می توانند به ساختار آنها آسیب وارد کنند. این پدیده ای به اثبات رسیده است که در عین حال مورد استفاده نیز قرار می گیرد و هرچه تعداد فوتونهای نوری به کار گرفته شده در این انبرکها بیشتر باشد، این انبرکها نیز قدرتمند تر می شوند.

این ابزارها معمولا در نور فروسرخ کار می کنند، اما با توجه به اینکه معمولا تراکم فوتونها در یک طول موج مکعب از سیگنالهای سلولی بیشتر از 1 است، این سئوال پیش می آید که آیا ویژگی فوتونها در این انبرکها با ویژگی فوتونهای ریزامواج در تلفنهای همراه برابر هستند؟

برونو معتقد است برای رخ دادن این آسیب مکانیزم ویژه ای نیاز است که این مکانیزم را می توان در رایجترین ابزارهای ارتباطاتی در اطراف انسانها مشاهده کرد: تلفنهای همراه و برجهای مخابراتی.

این مطالعه جدید لزوما به این معنی نیست که فوتونهای ریزامواج می توانند نورونهای مغز انسان را آشفته کنند، بلکه تنها تردیدی جدید را در رابطه با بحث داغ تاثیر تلفنهای همراه بر سلامت انسان به وجود آورده و میزان نگرانی در رابطه با این پدیده زاییده زندگی مدرن را افزایش می دهد.

بر اساس گزارش پاپ ساینس، برونر در انتها می گوید بحث قدرتمند نبودن فوتونهای ریزموج برای گسستن پیوندهای شیمیایی در بدن انسان دیگر برای دست کم گرفتن فرضیه مضر بودن تلفنهای همراه برای سلامت انسان کافی نخواهد بود.